De voorbereidingen voor een skydive zijn uitgebreid en vereisen een grondige training en strikte regelgeving. Tandeminstructeurs ondergaan een intensieve opleiding waarin ze alle procedures en taken leren die nodig zijn om een veilige sprong te garanderen. Deze training omvat zowel theoretische kennis als praktische ervaring. Het behalen van certificeringen, zoals het D-brevet, is een vereiste voordat instructeurs mogen beginnen.
Naast individuele training is er een strikte regulering van de parachutesport, zowel op nationaal als internationaal niveau. De Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVVL) speelt een essentiële rol bij het toezicht houden op de activiteiten van parachutespringers in Nederland. Om als instructeur te mogen werken, moeten kandidaten voldoen aan specifieke vereisten, waaronder het behalen van brevetten en het verwerven van een bepaald aantal sprongen en vrije valtijd. Het D-brevet vereist doorgaans minimaal 1000 sprongen en een bepaalde hoeveelheid vrije valtijd, evenals het slagen voor theoretische examens die steeds uitdagender worden naarmate men vordert in de brevetten.
Afbeeldingen: Paracentrum Texel
Gezondheid is een andere belangrijke factor in de veiligheid van skydiven. Alle betrokkenen, inclusief instructeurs en parachutisten, moeten regelmatig medische keuringen ondergaan om ervoor te zorgen dat ze fysiek en mentaal in staat zijn om veilig te opereren. Deze keuringen worden verdeeld in verschillende klassen, afhankelijk van factoren zoals leeftijd en activiteitsniveau, en zijn ontworpen om potentiële risico’s te minimaliseren. Volgens Rob Hopster, marketing Paracentrum Texel, zijn de keuringen ongelooflijk streng. ” Klasse 1 en klasse 2, dat zijn de twee zwaarste en de meest strenge. De tandeminstructeurs moeten ook daarop voldoen. Ik ben zelf in bezit van een klasse 1 medische verklaring, dat is het hoogste. Ik ben net de 40 voorbij, als ik commerciële activiteiten in de lucht uitvoer, dan moet ik elke zes maanden worden herkeurd bij een gespecialiseerde keuringsarts”, aldus Rob.
Ook bespreekt hij dat er een kleine kans is op verborgen ziektes die je meedraagt tijdens een keuring. “Wat weer heel goed is, natuurlijk, als je letterlijk het leven van een passagier in handen hebt, net als een piloot en een vliegtuig, moet je er dan wel zeker van zijn dat iemands lijf en geest altijd kan handelen zoals je moet handelen”. Door een AME, aeronautical medical exam, kan je ook on hold worden gezet. Diegene moet kijken of iemand weer fit is om te vliegen om te kunnen aftekenen.
Naast de individuele voorbereiding en regulering zijn er voortdurende inspanningen rondom de veiligheid van het skydiven. Dit bevat het regelmatig bijwerken van vaardigheden en kennis door middel van oefensprongen en theoretische herhalingen. Het is essentieel dat alle betrokkenen op de hoogte blijven van eventuele wijzigingen in procedures en veiligheidsinformatie, die worden verspreid via veiligheidsbulletins en technische updates.
Een belangrijk aspect van veiligheidstraining is het omgaan met noodsituaties. Instructeurs worden getraind om snel en effectief te handelen in geval van onvoorziene omstandigheden, zoals een passagier die onwel wordt tijdens de vlucht. ADM staat voor Aeronautical Decision Making en verwijst naar het vermogen om onder druk en spanning de juiste beslissingen te nemen tijdens luchtvaartactiviteiten. Parachutisten moeten aantonen dat ze over dit vermogen beschikken als onderdeel van hun certificeringsproces.
Het onderhoud van parachutesystemen en andere essentiële uitrusting is ook een prioriteit voor de veiligheid van skydiven. Door regelmatige controles en onderhoudsprocedures kunnen potentiële problemen tijdig worden geïdentificeerd en aangepakt voordat ze een bedreiging vormen voor de veiligheid van parachutisten. Alle onderdelen van een parachutespringuitrusting worden regelmatig gecontroleerd en onderhouden. Dit omvat ook het periodiek afnemen en opnieuw vouwen van de reserveparachute, die elke 180 dagen moet worden geïnspecteerd volgens de voorschriften.
Ook wordt er gebruik gemaakt van automatische activeringsapparaten, zoals het automatisch activatie apparaat (AAD), die de reserveparachute kunnen activeren als dat nodig is. Volgens Rob is het een apparaatje dat precies weet hoe hoog de parachutist zich bevindt en hoe snel die valt. “Bij tandem parachutepingen houden we heel erg van back-ups. We voorkomen dat we onderdelen hebben die een ‘single point of failure’ betekenen. Dus elk systeem is redundant uitgespoeld. Ook bestaat de theoretische mogelijkheid dat je tandem instructeur niet zou kunnen handelen. In dat geval is er altijd nog dat apparaat dat weet wanneer de grond te dichtbij komt, om de parachute te openen”.
Een ander aspect dat niet over het hoofd mag worden gezien, is de rol van de skydivinggemeenschap, Door middel van peer-to-peer mentoring, het delen van ervaringen en het creëren van een cultuur van veiligheid en verantwoordelijkheid, dragen skydivers bij aan het creëren van een veilige omgeving voor iedereen die de sport beoefent.
Bekijk hier de reportage over de eerste keer uit een vliegtuig springen, naar aanleiding van ons thema-uitzending. Wat voor impact heeft skydiving op de geestelijke gezondheid en hoe kan je hierop voorbereiden? Doris Steijger ging bij Paracentrum Texel voor het eerst tandem parachutespringen met instructeur Anouk van der Burgt.
