Jeroen Karsen, 24 jaar en afgestudeerd in sociaal werk, is drie dagen in de week te vinden bij Stichting JoU-Jongerenwerk Overvecht. Hij is geboren in de wijk ernaast, in Tuindorp. ‘’Ik ben als kind ook best wel vaak in Overvecht geweest, nu ik er werk ken ik niet alleen de weg maar leer ik ook de wijk zelf kennen.’’
‘’Werken bij JoU is super flexibel en divers werk, de ene dag is de ander niet. Maandag is voor mij heel bijzonder, dan sta ik op het basisschoolplein, doe een ambulantenrondje door de wijk, speel spelletjes met jongeren in het buurthuis en assisteer ook nog tijdens een training bij voetbalvereniging De Dreef.’’
‘’Ik doe dit pas sinds januari, maar ik ben hiervoor wel eerder actief geweest in de maatschappelijke zorg. Ik heb zowel met ernstig verstandelijk gehandicapten gewerkt als in een projecthuis in Amersfoort. Daar heb ik met verschillende doelgroepen gewerkt waaronder mensen met ASS (Autisme Spectrum Stoornis), jongeren met problemen of mannen die uit de gevangenis komen. En toen dacht ik: Die jongeren zijn wel leuk, die zijn nog vormbaar, aan het puberen en hebben een beetje hulp nodig, misschien een rolmodel naast hun ouders waartegen ze in die fase opstandelijk zijn. Na het afronden van mijn opleiding ben ik begonnen bij JoU.’’
‘’Mijn motivatie om maatschappelijk werk te gaan doen, komt uit dat ik al snel wist dat ik iets met mensen wilde doen. Rond mijn 16e/17e ben ik een keer een jongerenwerker van JoU tegengekomen, ik denk dat dat wel een beetje een zaadje heeft geplant. Ook heb ik zelf te maken gehad met de jeugdzorg. Maar zij zijn vaker van: ‘Succes ermee’, terwijl jongerenwerk er ook voor het doen van leuke dingen is.’’
‘’Toen ik voor het eerst binnenkwam bij JoU was ik een beetje overweldigd door de cultuurshock. Heel veel niet-Nederlandse jongeren daar, dat zorgde ervoor dat ik een paar stappen achter stond. Ik heb toen mijn best gedaan om Arabische, Turkse en Marokkaanse woorden te leren zodat ik af en toe een woordje mee kan praten en kan laten zien dat ik ook respect heb voor hun cultuur. Zo heb ik de afgelopen Ramadan een paar keer mee gevast en ook meegedaan aan de Iftar. Ik doe dat om te laten zien dat ik respect heb voor hun cultuur, zolang je ook respect hebt voor mijn cultuur, zodat we gewoon lekker samen leuke dingen kunnen doen.’’
‘’Het maatschappelijk belang van JoU is dat we jongeren helpen door ze een beetje op te voeden en dat kunnen ze later meenemen in de maatschappij. Jongeren die puberen gaan af en toe gekke keuzes maken, je weet het wel, en sommigen die komen dan op hun pootjes terecht maar anderen gaan daar te ver in door. Voor ons jongerenwerkers is het de bedoeling om te zorgen dat dat niet gebeurt. Bijvoorbeeld: ‘Wij horen van school dat je minder goed je best doet en wij weten dat je blowt, wij denken dat het daardoor komt en hoe kunnen we je hierbij helpen?’. Op deze manier proberen wij de jeugd een beetje te ondersteunen, zodat ze leren omgaan met slechte invloeden van buitenaf, in plaats van dat ze in een schadelijk milieu terechtkomen.’’
‘’Wat ik eerder al zei, we werken met 13 tot 23-jarigen en we werken daarnaast dus ook op basisscholen, om jonge kinderen bewust te maken van het bestaan van jongerenwerkers, preventief, zodat ze eerder naar ons toe durven te komen als ze ouder worden en gaan puberen. Op de middelbare scholen hebben we jongerenwerkers rondlopen, die dus nauw contact hebben met docenten en mentors, maar ook gewoon met de leerlingen zelf want daarvoor zijn we er.
Jongeren onder de 16 dienen een inschrijfformulier in te vullen zodra ze vaker bij JoU komen. Op dat inschrijfformulier wordt ook gevraagd om de gegevens van de ouders. Als er een keer iets met ze gebeurt kan je gewoon hun ouders contacteren. Daarnaast kunnen de ouders er thuis ook wat mee als er iets is waar hun zoon of dochter mee zit.’’
‘’Wat dit werk zo speciaal maakt is dat het heel erg voldoenend en dankbaar werk is. Ik werk hier nog maar drie maanden maar ik heb het ook gemerkt in mijn voorgaand sociaal werk. Op het moment dat je iemand echt kan helpen naar een doel te werken, dat is gewoon super mooi om te zien. Wanneer ik bijvoorbeeld merk dat er jongens zijn die wat onenigheid hebben, praat ik met ze, lost ik het op, en dan zie ik ze de volgende week samen aankomen. Dat vind ik geweldig, en dat is iets kleins, maar elke keer als je zoiets kleins doet en mensen er dan zo blij mee ziet zijn, dat maakt het heel mooi.’’
