Utrecht Oost

Selecteer Pagina

Verkeerstuin Utrecht: ‘Ik dacht eerlijk gezegd dat hij al weg was. Hij wordt door ons niet meer gebruikt’

Verkeerstuin Utrecht: ‘Ik dacht eerlijk gezegd dat hij al weg was. Hij wordt door ons niet meer gebruikt’

Mayke Burggraaft, basisschool de Odyssee

Verkeerstuin Utrecht: ‘Ik dacht eerlijk gezegd dat hij al weg was. Hij wordt niet meer gebruikt’

 

Utrecht-Oost – De Verkeerstuin in Utrecht dreigt te verdwijnen nu de subsidie stopt. Toch schijnen kinderen deze basis nodig te hebben. Mayke Burggraaft, (verkeer)docente basisschool de Odyssee, vertelt ‘We gingen vroeger wel naar de verkeerstuin. Dat doen we al een paar jaar niet meer omdat we dan merkten dat het gewoon best wel veel lestijd kostte om dat te organiseren’.

De verkeerstuin in Utrecht is een plek waar kinderen op een veilige manier leren hoe ze zich in het verkeer moeten gedragen. Het is een soort mini-stad waar ze kunnen fietsen en spelenderwijs verkeersregels leren. Dit circuit wordt niet alleen gebruikt om kinderen de regels van het verkeer te leren, maar er komen ook ouderen die willen oefenen met hun scootmobiel en vluchtelingen die een fietscursus volgen.

Basisschool de Odyssee maakte vroeger ook gebruik van de Verkeerstuin. Het werd gekoppeld aan het praktijk examen. Ze kregen een voorlichting met behulp van een film en daarna mochten de kinderen dan gebruik maken van het circuit. Burggraaft heeft ook gebruik gemaakt van de verkeerstuin als docent. Tegenwoordig gebruiken ze hem niet meer omdat het in het centrum van Utrecht ligt en het veel tijd kost om het gebruik van de verkeerstuin te plannen. ‘Ik dacht eerlijk gezegd dat hij al weg was. Hij wordt door ons niet meer gebruikt’ Geeft Burggraaft toe.

‘Ik vind dat het noodzakelijk is dat kinderen de basisregels van het verkeer leren op de basisschool’, Vertelt Burggraaft. De kinderen van basisschool de Odyssee krijgen les met de verkeerskrantjes van Veilig Verkeer Nederland vanaf groep zes. Groep één tot en met vijf krijgen les aan de hand van kringgesprekken. De docenten vullen de lessen ook zelf aan met bijvoorbeeld het kruispunt voor de school waar het vaak misgaat. Ze leren dus ook omgaan met bijzondere situaties in hun omgeving. Dit zijn vooral theoretische lessen. Hoe het in de praktijk werkt is de taak van ouders en verzorgers om dat bij te brengen, volgens Burggraaft.

‘We hadden bijvoorbeeld gisteren een vrachtwagenchauffeur op school voor groep acht. Hij gaf een gast les over de blinde hoek en over grote voertuigen’ Vertelt Burggraaft. Normaal doen ze geen praktijklessen op de basisschool. De vrachtwagenchauffeur is de enige vaste praktijkles. Burggraaft vertelt dat er soms wel docenten zijn die op eigen initiatief eens naar buiten gaan met de klas.

Burggraaft vindt dat de lessen van Veilig Verkeer met eigen toevoeging hier en daar genoeg zijn. De methode maakt gebruik van zowel lessen in de klas als thuis-opdrachten. de leerlingen doen ook een praktijk en theoretisch examen in groep acht zodat ze goed voorbereid zijn om het verkeer in te gaan. ‘Ze hebben twee pogingen om het te halen en uiteindelijk heeft iedereen het met twee pogingen gehaald. Het is landelijk vastgelegd dat kinderen deze examens moeten halen voordat ze naar de middelbare school gaan’. Burggraaft merkt wel op dat er een verschil zit tussen stad en dorp. Kinderen uit de stad zullen bijvoorbeeld niet weten dat er een regel zit bij een onverharde weg. Andersom zal het ook zijn dat kinderen uit een dorp regels uit de stad niet allemaal kennen.

Burggraaft heeft zelf ook verkeersles gehad op de basisschool. Zij had ook een praktijk en theoretisch examen. Zij begon wel later met het leren van de regels, vanaf groep zes. ‘Ik merk ook wel dat ik zelf in een dorp ben opgegroeid. Ik vond het ook spannend toen ik hier in de stad kwam. Vooral met autorijden. In een dorp is dat heel anders. De kinderen groeien hier op in een stad. Hier is het veel belangrijker om de regels te leren om zo veilig mogelijk door het verkeer te kunnen’.

Kinderen krijgen in de praktijk te maken met uitzonderingen. Zoals een weg opbreking of vrachtwagens. Ze leren dit in de les met behulp van een methode, toch doen ze het soms anders dan wat ze leren tijdens de les. ‘Het is interessant om te zien hoe kinderen daarmee omgaan, omdat we dat dan bijvoorbeeld de dag ervoor hebben besproken’. Burggraaft vindt dat met een vol lesprogramma de theoretische lessen genoeg zijn en de Verkeerstuin past helaas niet meer in dit programma.

Over de auteur

Rosa Davis

Rosa Davis (2006) is een eerstejaars studente aan de Hogeschool Utrecht. Ze komt helemaal uit de heuvels van Limburg om haar droom als journaliste waar te maken. Haar interesses liggen uiteraard bij het schrijven van korte verhalen, zowel fictie als ook nieuwsgericht, de muziekwereld, de filmwereld, kunst en alles rondom Engeland. Haar passie voor kunst brengt haar dichter bij mensen en culturen als een bron van inspiratie voor haar verhalen. Haar ultieme droom is om buitenlandcorrespondent te worden in Engeland, ook omdat haar familie daar vandaan komt. Als nu nog eerstejaars studente staat ze aan het begin van een grote reis. Ze is vastberaden om haar interesses en passies te combineren met haar opleiding. Een journaliste met veel ambities.