Op 28 maart 2024 heeft de gemeente Utrecht 36 nieuwe monumenten aangewezen. Hierbij gaat het om gebouwen of objecten die gebouwd zijn tussen 1970 en 2008. Deze gebouwen zijn uitgekozen vanwege hun kenmerkende architectuur, cultuurhistorische en/of stedenbouwkundige waarde, die typerend waren voor die bouwperiode. Zo ook het sociale woningbouwcomplex de Albrachthof. De bouw is echter niet het enige interessante aan deze hof; al sinds 2006 onderhouden bewoners Maroesja van Rossum en Marcel Scholl de serieuze binnentuin.
‘Waldy Vastrick heeft de woningen ontworpen. Hij wilde toen eigenlijk ook meteen dat er een tuin bij zou zijn, maar dat werd niet gerealiseerd’ vertelt Van Rossum. De eerste huizen kwamen er te staan in 1984. ‘Maar we wilden die stenen op de binnenplaats kwijt, omdat we last hadden van geluidsoverlast. Er waren een paar heuveltjes, waar veel skaters en hangjongeren zaten.’ Soms als ze aan de telefoon zat moest ze de ramen zelfs dicht doen, vertelt ze lachend. In 2005 kwam dit tot een eind, en werd Waldy opnieuw uitgenodigd. Deze keer voor het tuinontwerp. ‘Het was nog steeds heel saai, met maar drie soorten planten. Dus wij zijn gelijk begonnen om het leuker te maken.’ Dit was eigenlijk zelfs een vereiste van de gemeente, zegt ze: ‘Ze wilden het wel aanleggen, maar het kost veel geld, dus dan moet het onderhouden worden door de bewoners.’
Al gauw kwamen zij en Scholl veel te weten over de biodiversiteit. Al een tijdje gaat het niet meer goed met de bij, dus daar wilden ze iets aan doen. ‘We gingen nadenken en onderzoeken wat de beste planten voor bijen zijn’, zegt Van Rossum. Tegelijkertijd ‘wilden we echt een tuin die leuk is om door heen te lopen en waar je echt kan genieten van het groen. “Het is echt een feest om thuis te komen”, zeggen veel mensen dan, die terugkomen van hun werk of de sportschool.’ Helaas kan niet alles altijd goed gaan. Sommige planten houden het maar even vol voordat ze opgegeten worden door slakken. Toch wil Van Rossum geen slakkenkorrels strooien in de hof. ‘We hebben ook egels, dus we willen wel voorzichtig zijn.’ Ze denkt dat ze niet goed tegen de korrels kunnen. Om toch nieuwe planten neer te kunnen zetten doet ze aan voorzaaien. ‘In mijn eigen tuintje zet ik allemaal potjes met zaadjes neer. Daar kan ik wel slakkenkorrels strooien, want er komen geen egels. Als de plantjes eenmaal groot genoeg zijn zet ik ze in de hof.’
Ondanks dat ze er veel tijd aan besteedt doet Van Rossum het met veel plezier. ‘Ik vind het leuk om te zien hoe alles groeit en bloeit. In principe ben ik er met mooi weer wel elke dag mee bezig, en Marcel zelfs met hondenweer. Het is gewoon rustgevend. En als je veel tuiniert hoef je niet naar de sportschool!’, vertelt ze met een glimlach. Ook vindt ze het leuk als er mensen komen kijken. Af en toe leidt ze zelfs mensen rond. ‘Dan maken ze soms een foto en dan gaan ze naar de plantenmarkt om die specifieke plant of bloem te halen.’
De kennis heeft ze deels al van vroeger, toen ze de tuin van haar ouders onderhield. ‘En voordat ik hier woonde had ik een groot balkon met veel planten. Maar pas sinds ik hier woon heb ik echt de planten- en insectennamen leren kennen.’ Dit betekent niet dat ze alles kan onthouden, maar dat is volgens haar ook niet de hoofdzaak: ‘Wij willen, als mensen door de tuin lopen, vooral gewoon dat ze kunnen zien hoe mooi het is.’
