Tussen de voortrazende auto’s, racende fietsers en het openbaar vervoer staan talloze robuuste bomen langs de Vleutenseweg. Onder één van deze bomen, die hoger reikt dan de lantaarnpalen om zich heen, sta ik terwijl een bus over de busbaan rijdt. De bomen, die al 60 jaar oud zijn, zouden eind februari uitgegraven en verplant worden om de busbaan te verbreden, volgens de Utrechtse Bomenstichting. Het doel is om het busverkeer soepeler en veiliger te laten verlopen.
Ik spreek met Thijs van Dam, constructiemedewerker in dienst bij de gemeente, en vraag of de verbreding van de busbaan daadwerkelijk het busverkeer veiliger en soepeler maakt. Thijs van Dam wijst naar de bocht en verklaart: “Door de verbreding van de busbaan hebben de bussen meer ruimte, wat de veiligheid ten goede komt en voor minder vertraging zal zorgen, dus ja, het zal het busverkeer veiliger maken en soepeler laten lopen.” De Utrechtse Bomenstichting is het niet eens met dit standpunt. Ze geven aan dat de gemeente moet voorkomen dat de natuur moet wijken voor de bouw en dat deze bomen voor een ruimtelijk gevoel zorgen.
De Vleutenseweg, waar het Thomas à Kempisplantsoen aan ligt, is een drukke verkeersader waar auto’s, bussen, fietsers en voetgangers gebruik van maken. Deze weg biedt niet alleen ruimte aan verkeer, maar ook voor een natuurlijker aanzicht van de drukke weg. Langs de busbaan staan talloze bomen die het gebied verfraaien. Desondanks stellen projectontwikkelaars aan de gemeente voor om 38 bomen te verplanten en ongeveer 15 bomen te kappen. De Utrechtse Bomenstichting heeft bezwaar ingediend bij de gemeente; dit plan moet van de tafel af, vinden ze daar. Kees van Oosten, bewoner in Utrecht West en vrijwilliger bij de Utrechtse Bomenstichting, benadrukt: “De gemeente moet serieus overwegen waar onze prioriteiten liggen: bij het milieu of het verkeer? Het is cruciaal dat we ervoor zorgen dat gezonde bomen niet ten koste gaan van nieuwe bouwprojecten.”
Hoewel de uitbreiding van de busbaan nog niet officieel van start is gegaan, woedt er een hevige discussie over het lot van de bomen. Ik spreek met een buurtbewoner over de kwestie: Bram Bakker, bewoner van de Galjoenstraat, heeft uitzicht op zowel de bomen als de busbaan. Wanneer ik Bram vraag naar zijn mening over dit dilemma, antwoordt hij: “Ik hoop dat de bomen kunnen blijven staan, het geeft een gevoel van natuur. Maar als het echt de busbaan veiliger maakt, vind ik het verwijderen van de bomen acceptabel, want veiligheid gaat vóór alles. Ik wil niet nog zo’n tragisch ongeluk als eerder dit jaar, toen een 7-jarig meisje om het leven kwam na een aanrijding met een bus.”
Terwijl ik naar een naderende bus kijk en observeer hoe deze de bocht neemt, zie ik hoe nauwkeurig de buschauffeur binnen de busbaan blijft. Ik besluit om een paar haltes eerder in te stappen en kort te spreken met de buschauffeur van lijn 73 richting Maarssen. Ik vraag of ze de weg te smal vindt. “Ik heb er geen moeite mee, al moet ik iets beter opletten bij het nemen van de bocht, maar ik vind het niet onveilig,” zegt ze. Als ik haar vertel dat de bomen wellicht moeten wijken, zie ik aan haar gezichtsuitdrukking dat ze dit betreurt. Ze vertelt me dat ze erg gesteld is op de natuur en ze vaak haar vrije tijd doorbrengt in het bos in haar woonplaats Zeist.
Al met al verschillen bewoners en betrokkenen van mening over de verbreding van de busbaan. De Utrechtse Bomenstichting pleit voor bouwen zolang dit niet ten koste gaat van de natuur. Thijs van Dam geeft aan dat de verbreding van de busbaan zorgt voor een veiliger omgeving en minder vertraging. Ook omstanders hebben gemengde gevoelens en wegen de voor- en nadelen tegen elkaar af. De beslissing over de voorgestelde verbreding van de busbaan en het al dan niet rooien van de bomen ligt momenteel op tafel in de Utrechtse gemeenteraad.
