foto: Feline van Hoeckel
Zuilen- In de stad Utrecht waar de punkscene steeds meer tot leven komt, vond er op vrijdag 8 maart een bijzondere avond plaats in Db’s studio’s. Een avond gevuld met passie en stoere vrouwen die hun stem verheffen tegen het patriarchaat en de status quo. Op de internationale vrouwendag kwamen talloze vrouwen bij elkaar om via punk muziek en poëzie hun stem te laten horen.
De drijvende kracht achter dit evenement is Bibi Bannik, een toegewijde liefhebber van punk, vooral van het subgenre ‘Riot-Grrrl’. Dit is een feministische subcultuur die in het begin van de jaren 90 opkwam. Deze stroming wordt vaak vergeleken met de derde feministische golf. Bibi kwam tot inspiratie voor deze avond, toen ze een maand geleden een punkconcert bijwoonde, waar bijna alleen mannen optraden. Ze voelt veel affiniteit voor feminisme, dus door de internationale vrouwendag en het genre punk is de ‘Girls to the front!’ avond ontstaan.
‘Je mag als vrouw boos zijn. Boosheid is een inspirerende emotie’, zegt Bibi. Nederland is al meer ontwikkeld qua gelijkheid tussen de man en vrouw dan andere landen. Toch streven vele vrouwen naar een wereld waarin je niet nagefloten wordt als je een jurkje aanhebt of denigrerende opmerkingen van de andere sekse moet verduren. Het podium dient voor de artiesten als een uitlaatklep voor frustraties en als een platform voor expressie, waar emoties rauw overgebracht kunnen worden, door middel van het genre punk. ‘Ik was erg gefrustreerd door dingen die ik herhaaldelijk meemaakte op dagelijkse basis, zoals nagefloten worden en kutgesprekken hebben met mannen. Ik was er helemaal klaar mee. Ik kon wel aftellen als ik in een kort rokje fietste, dat er iets irritants ging gebeuren. Door die gebeurtenissen wilde ik gewoon gaan schreeuwen op het podium’, verklaart Elise van de band Consensual Peggy. ‘Punk is niet bepaald een moeilijk technisch genre, dus het brengt heel gemakkelijk een boodschap over’.
Punk is muziek waar vaak politieke thema’s in voorkomen en sommige artiesten noemen het zelfs ironisch ‘klaagliederen’. Hoe Consensual Peggy bijvoorbeeld hun liedjes schrijft, verloopt als volgt: de bandledenkomen bij elkaar, delen ervaringen van de afgelopen week en regelmatig heeft een van hen iets vervelends meegemaakt. Zo herinneren ze zich een incident waarbij een man ongevraagd de repetitieruimte binnenkwam en eiste dat ze voor hem zouden spelen. Zijn reactie, “Go for it, meiden,” inspireerde hen en vormde de basis voor de titel van hun liedje: “Go for it”. De liedjes bestaan grotendeels uit uitdagende aansporingen gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van de bandleden.
De 4 bands: Limerent, Coco Cocaïne, Consensual Peggy en Brorlab worden deze avond steeds geïntroduceerd door een stukje spoken word van Bibi Bannik en Puck Vriens in de intieme zaal met een gezellige sfeer. De twee meiden met roodgeverfde haren beginnen hun teksten met ‘dit is een ode aan…’ en maken geestige-en doordachte opmerkingen, zoals ‘wat als wij zouden denken met onze vulva?’. In het publiek zijn veel alternatieve jongeren aanwezig, met unieke manieren van zelf-expressie in hun uiterlijk: haren in alle kleuren van de regenboog, spiky hair (geïnspireerd door de punk-zanger Sid Vicious) en originele make-up. De meeste toeschouwers in het publiek dansen met een drankje in hun hand, want indiceert dat db’s studio als een uitgaansscene kan dienen voor alternatieve jongeren uit Utrecht.
Zodra de eerste band Limerent op het podium verschijnt, worden ze hartelijk ontvangen door de toeschouwers met een luid applaus. Als de punkband begint te spelen, stijgt de energie in de zaal snel. Dit wordt duidelijk door de boppende hoofden en swingende armen van het publiek. Na een cover van ‘Deceptaton’ van Le Tigre, neemt de vrouwelijke guitarist met twee knotjes en veel zilveren sieraden het over: ‘doe je ogen dicht en laat je meevoeren door de muziek’, raadt ze het publiek aan. De aanwezigen sluiten hun ogen en luisteren aandachtig naar de contrasterende, rustige muziek. Na een minuut, springt het felle licht weer aan en zijn we weer terug bij de bekende luide muziek. De muziek bereikt zijn climax en de zangeres schreeuwt door de microfoon als ze door haar knieën valt.
Na een optreden van Coca Cocaïne, waarbij de muziek zo hard is dat je het in je hart voelt, met krachtige kreten als ‘that’s what you get! You get what you give!’ die geroepen worden met een brits accent door een meisje met dreadlocks, is het nu de beurt aan Consensual Peggy. Punk is een tegenbeweging tegen de gevestigde orde en gitarist Elise vindt het opmerkelijk dat vooral alleen mannen punkmuziek maken. ‘Eigenlijk moeten mannen geen punk maken, want het is niet ongewoon voor mannen om te schreeuwen. Waarom zou het anarchistisch zijn voor mannen om te gaan schreeuwen op het podium?’ concludeert ze.
Tijdens de optredens van Consensual Peggy en Brorlab, wordt het publiek nog in het laatste uur flink gestimuleerd om te bewegen door middel van krachtige stemmen, stevig gitaarspel en luide drums. Na vier spetterende optredens staat er een tafel met merchandise te wachten met t-shirts en posters met unieke designs van ‘Consensual Peggy’, ‘Girls to the front’ en nog veel meer. In de luide toon van punkmuziek en de rauwe energie van haar optredens blijkt punk een strijdlustige metgezel van het feminisme, waarbij het niet alleen een stem geeft aan vrouwen, maar ook een podium biedt voor hun kracht en passie.
tekst: Feline van Hoeckel.
