Paddenwerkgroep Zeist ondersteunt padden bij hun jaarlijkse trek naar voortplantingswateren, die van februari tot ongeveer april plaatsvindt, om hun veilige oversteek te waarborgen. Sinds twee weken is de paddenwerkgroep weer van start gegaan met het redden van de amfibieën.

In 2019 is de Paddengroep Zeist opgericht vanwege het toenemende aantal amfibieën, waaronder padden, dat verongelukt door auto’s tijdens hun trek naar voortplantingswateren. Om deze problematiek aan te pakken, zijn verschillende vrijwilligers actief in Zeist om de padden veilig naar de overkant te helpen. De inzet van vrijwilligers strekt zich uit over het Lyceumkwartier en Zeist-West.

De vrijwilligers worden allemaal in een WhatsApp-groep gezet, waar ze op vrijwillige basis een avond kunnen helpen met het redden van de padden. Een coördinator zal dan regelmatig een bericht delen waarin de verwachting van het aantal padden vermeld staat. Dit wordt gedaan om te kijken hoeveel mankracht er nodig is die avond. De vrijwilligers die in de avond aanwezig zijn om padden te redden, lopen met een hesje en een zaklamp te zoeken naar padden om over te zetten. Na een avond van padden redden worden de waargenomen aantallen doorgegeven aan de organisatie, die deze gegevens vervolgens rapporteert aan RAVON, waardoor er een nauwkeuriger beeld ontstaat van de amfibieënpopulatie.

‘De padden zijn voornamelijk actief bij temperaturen rond de 10 graden Celsius, bij vochtig weer en weinig wind,’ zoals amfibieëndeskundige Edo van Uchelen uitlegt. Echter, klimaatverandering brengt nieuwe uitdagingen met zich mee. ‘Vanwege klimaatverandering begint de trek nu al in februari,’ merkt Van Uchelen op. ‘Dit brengt dan ook risico’s met zich mee, zoals het gevaar van bevriezing als het weer plotseling omslaat en kouder wordt. De organisatie van de paddenwerkgroep geeft aan dat de vrijwilligers zich goed moeten kleden aangezien padden tot laat in de avond door kunnen gaan met hun trek.

Jackie Senior, een vrijwilligster uit Zeist, zet zich in bij de paddenwerkgroep, voornamelijk in het Lyceumkwartier. Ze deelt: ‘Ik loop ongeveer drie of vier avonden per week. Op een avond vind ik zo’n 6 à 8 padden die ik veilig de weg overzet, hoewel het aantal sterk kan variëren. Ik draag altijd een emmer bij me, zodat ik ze gemakkelijk naar de overkant kan brengen.’

Niet alleen belanden veel padden en andere amfibieën onder auto’s, maar ook raken ze vaak verstrikt in straatputten. Paddenredder Peter Meredith deelt zijn ervaring: ‘Vorig jaar hebben we meerdere keren padden met een visnetje uit een put gered. In één put hebben we toen 7 levende padden gevonden. Helaas zijn we soms ook te laat.’ Hoewel sommige straatputten zijn afgeschermd met een stuk gaas van metaal om amfibieën buiten te houden, is dit niet altijd mogelijk. Daarom is het van groot belang dat de paddenredders regelmatig controleren of er nog padden in de putten zitten.

Ben van Draanen, een toegewijde paddenredder, deelt zijn ervaring van twee weken geleden, toen hij als vrijwilliger actief was in het Lyceumkwartier. Hij benadrukt het bemoedigende aspect van automobilisten die stoppen en interesse tonen voor hun werk. Hij vertelt: ‘Automobilisten stoppen soms en vragen wat we aan het doen zijn. Het is leuk om te merken dat ze dan ook beloven rustig te rijden en op te passen voor de padden.’