HOUTEN – Het jaar is goed afgesloten voor poststukkenverzamelaars met de Oudjaarsbeurs in Houten. Op dit evenement staan zo’n honderd stands met postzegels, poststukken en prentbriefkaarten. Verschillende landen, steden en dorpen staan op de beurs, zo ook een stand uit Houten. 

De brillen worden van het hoofd gepakt en op de neus gezet om de postzegels goed van dichtbij te kunnen bekijken. Bezoekers nemen rustig een kijkje terwijl ze langs de kraampjes lopen. Herman Steenman staat als verkoper bij een stand en doet voor de tweede keer mee op de beurs. Hij komt zelf uit Houten en heeft meerdere prentbrieven die afkomstig zijn uit Houten. Hij is zijn collectie begonnen toen hij van een goede vriend een oude prentbriefkaart met de oude bakkerij van zijn vader had ontvangen. ‘Ik vond het zo leuk om mijn vader met zijn oude bakkerij op die prentbrief te zien, daar ben ik mijn verzameling begonnen’ zegt Steenman. Bij het kraampje van Steenman staan een stuk of tien kratten met daarin heel grote stapels met prentbriefkaarten. Ze zijn gesorteerd in thema’s, er is ook een sectie met Houten. Kopers laten hun vingers langs alle prentbriefkaarten gaan om ze stuk voor stuk te goed te bekijken. Steenmans oudste ansichtkaart komt uit 1900, deze is hem erg dierbaar en niet te koop. ‘Het is gewoon een stukje geschiedenis wat ik in mijn handen vastheb, het is een prentbrief met een verhaal’, aldus Steenman. 

Voor veel mensen is de verzameling een hobby, maar enkelen hebben er hun beroep van kunnen maken, zo ook Jan Dantuma. Samen met zijn vrouw runnen ze hun eigen antiquariaat in Dokkum. Nu staan zij achter een van de grootste stands hier op de beurs in de expo Houten. Hun stand heeft vier tafels met bakken en kratten vol prentbriefkaarten. Deze zijn gecategoriseerd in thema’s, als dieren, provincies, militair, sport en scheepvaart. ‘Als klein jochie kreeg ik van mijn opa twee volle dozen met prentbriefkaarten, sindsdien ben ik prentbriefkaarten gaan verzamelen’, vertelt Dantuma. Al veertig jaar zit Dantuma in de prentbriefkaartenwereld en sinds 2000 heeft hij er zijn beroep van kunnen maken. Hij bezit nu zo’n twee miljoen kaarten. De waarde van de kaart bepaalt hij zelf, ‘door middel van vraag en aanbod stellen we een bedrag vast voor de kaarten’ zegt Dantuma. Er is veel vraag naar ansichtkaarten van eigen woonplaats van de bezoeker. Dantuma heeft een netwerk opgebouwd om hier zijn beroep van te kunnen maken. Hij begon met veel op beurzen staan met zijn prentbriefkaarten, waardoor hij steeds meer vaste klanten kreeg en zijn antiquaraat heeft kunnen openen.  

De beurszaal is ongeveer zo groot als een voetbalveld. Circa vierhonderd mensen zijn al langs geweest op de beurs. Er is een verschil in grootte van de kraampjes. Bij de ene stand staan er meerdere mensen om deze te runnen, bij de andere zit er één iemand met één tafel met een aantal boeken met postzegels. In de boeken kunnen je bladeren om alle postzegels te bekijken. Zo liggen er postzegels van vijftig cent naast postzegels van driehonderd euro. De waarde van een postzegel kan wel oplopen tot vijfhonderd euro. Een eind verderop zie je drie mannen met hun bril op de neus aan een tafel zitten. In hun ene hand een vergrootglas en in de andere hand een pincet. Ze zijn heel nauwkeurig postzegels in boeken aan het plakken. Op de beurs zijn veel gepensioneerden te vinden. Zij hebben hier hun hobby van gemaakt. Deze bezoekers hebben vele jaren hun neuzen in de postzegels gestoken en zijn daarom de kenner bij uitstek. 

In de onderstaande audioreportage gaat Kiki Schaap met bezoekers en standhouders in gesprek. Herman Steenman vertelt over de waarde van prentbriefkaarten waarop Kiki vraagt wat zijn waardevolste kaart is.