Te midden van de vrolijke deuntjes en gekleurde lichtjes van de metershoge zweefmolen staat ondernemer Jopie Rooze. Deze week staat hij op de kermis in de Maarsseveense Plassen. Met zijn 34 jaar heeft hij al op vele kermissen gestaan. Jopie komt uit een echte kermisfamilie, die samen stad en land afreist, altijd op zoek zijn naar avontuur.
‘Kermis zit in mijn bloed. Ik doe dit al mijn hele leven lang. Als klein jongetje ging ik al mee met ouders en vanaf mijn zestiende run ik zelf de attracties. Het mag wel duidelijk zijn dat ik echt uit een kermis familie kom. Als ik naar links kijk zie ik bij het blikgooien mijn zwager en daar rechts staat mijn zusje. Ik weet ook niet beter dan dit. Ik heb nog wel een jaartje geprobeerd om een opleiding te volgen, maar dat was niets voor mij hoor. Ik ben geboren voor de kermis en dat is waar mijn hart ligt. Mn eerste woordjes waren bij wijze van de kermis jingles; ‘alweer een winnaar en attention!’ Maar ik ben niet de enige hoor. Al mijn vrienden en kennissen hebben hetzelfde. Het is niet alleen ons werk, maar echt onze passie, onze identiteit. Of ik mij zorgen maak over de toekomst met mijn beroep? Absoluut niet. Ik verwacht echt niet dat het een heel onzeker bestaan is zolang je maar met de tijd mee gaat. Mensen willen hun geld anders besteden en daar moeten wij ons aan aanpassen. Dat houdt in meer foodgerichte kramen en minder dure ritjes. Vroeger had je bijvoorbeeld maar één frietkraam op de kermis en nu heb je de meest aparte snackkramen. Van dumplings tot blauwe suikerspinnen bijvoorbeeld. Verduurzamen is wel een uitdaging. Wij kunnen op dat gebied niet veel veranderen. Zo een attractie kost nou eenmaal veel stroom en ik geloof erin dat mensen nog altijd wel een ritje willen maken. De magie van de kermis blijft bestaan, voor jong en oud. Ik ben echt omringd door mensen uit dit wereldje en we delen een speciale band die anderen niet zullen begrijpen. Tussen zakelijk en privé zit als het ware een heel dun velletje papier. De mensen waar ik zaken mee doe zijn dezelfde mensen als waar ik in de kroeg mee sta. Dat schept een unieke band. We leven ook heel veel buiten en zijn continu samen. Dit leventje kan je niet begrijpen als je niet zo bent opgegroeid. Wij begrijpen elkaar op een niveau hoe anderen elkaar nooit zullen begrijpen. De werktijden zijn ook heel anders binnen ons cultuurtje. ‘Veel Nederlanders trekken de deur achter hun dicht op vrijdagmiddag en maandag beginnen ze pas weer. Zo een leventje past niet bij mij. Ik lig om drie uur in mijn bed nog aan de kermis te denken. Ons werk gaat 24/7 door. Dat geldt ook voor de kermis waar ik nu draai. Gisteren ben ik om acht uur ‘s ochtends en ik was om half 12 in de avond pas weer klaar. Zo gaat het elke dag maar door. Men vergeet vaak dat ik niet alleen maar bezig ben met kaartjes verkopen. Het werk achter de schermen is het zwaarst. Werken op de kermis gaat door tot het klaar is en klaar is het eigenlijk nooit. Op dit moment run ik de zweefmolen, maar dat is misschien wel gek genoeg niet mijn favoriet. Het wisselt bij mij een beetje wat ik het leukst vindt. Als je jong bent dan wil je een breakdance, dat willen die jongens nu bij ons ook allemaal. Ik heb veel attracties gedraaid en het maakt mij niet heel veel uit welke. Een ouderwets spelletje als blikgooien is een attractie die je makkelijk op- en afbouwt. Aan zo een attractie kan ook weinig kapot gaan, dan heb je wel minder stress. Blikgooien geeft alleen niet dezelfde kick als andere attracties. Eerlijk is eerlijk, wie zit er nou op blikgooien te wachten? Bij de zweefmolen maak ik mij vaker zorgen over het onderhoud, maar aan de andere kant zit ik wel lekker droog in het tickethokje en kan de verwarming aan. Zo heeft elk ding zijn ding. Een ander pluspunt van deze attractie is dat veel festivals mij willen hebben. Ik hoop op meer bezoekers voor deze kermis. Ik hou van de drukte, van vol gas en vervolgens uitgeput in je bed liggen, maar wel met een supertrots gevoel.’
