Psycholoog Eneida Delgado Silva deed bij Vice de uitspraak dat de negatieve gevoelens van het racial imposter syndrome kunnen leiden tot depressies, angsten of een burn-out. Iemand die een identiteitscrisis ervaart wanneer je je niet thuis voelt bij een of meerdere van je eigen culturen zien we nog vaak. 

Het racial imposter syndrome (een officiële Nederlandse vertaling is er niet, maar letterlijk vertaald is het ‘raciaal oplichterssyndroom’) omschrijft het gevoel van onzekerheid en twijfel dat iemand ervaart wanneer je raciale of etnische identiteit niet overeenkomt met de perceptie die anderen over deze raciale of etnische identiteit hebben. Dit gaat gepaard met de overtuiging dat je nergens echt bij hoort. Dit kan leiden tot het gevoel nergens echt bij te horen en het idee dat je een bedrieger bent, omdat je probeert deel uit te maken van een gemeenschap die je niet volledig lijkt te accepteren.

Racial imposter syndrome

De term racial imposter syndrome werd in 2018 voor het eerst gebruikt  in een aflevering van de Amerikaanse podcast Code Switch, als variant op het al langer bestaande ‘imposter syndrome. Silva zei bij Vice “Dit gevoel komt voornamelijk voor bij mensen met een biculturele afkomst, maar ook monoculturele mensen kunnen dit gevoel ervaren. Het racial imposter syndrome is geen officiële diagnose, maar het kan toch grote gevolgen met zich meebrengen.”

In 2020 komt het Kennisplatform Integratie en Samenleving met een onderzoek naar de meervoudige identiteit van jongeren met een migratieachtergrond van de tweede en derde generatie. Hieruit blijkt dat ruim 30 procent van de Nederlandse jongeren met een migratieachtergrond moeite heeft met de verschillende aspecten van hun identiteit. 

Uit een onderzoek van sociologe Diana van Bergen uit 2007 blijkt dat 1 op de 5 Surinaams-Hindoestaanse meisjes in Nederland wel een zelfmoordpoging heeft gedaan. Naar aanleiding van deze cijfers is Angela Badloe 10 jaar geleden met Mixed Matters gestart. Ze zet zich in voor depressie- en suïcidepreventie met een cultuursensitieve blik. ‘Er komen vooral heel veel volwassen mensen bij mij, maar ik denk dat zij zelf toevallig hun weg makkelijk naar mij vinden. Ik geloof dat de identiteitscrisis al veel eerder plaatsvindt.’ Badloe ziet bijna alle cliënten die bij haar komen worstelen met dit probleem.

Het niet jezelf kunnen zijn en jezelf niet kunnen uiten, lijdt dus vaak tot depressie vertelt Badloe, want mensen hebben namelijk vaak niet eens door dat ze een masker opzetten. “Er zijn natuurlijk ook verschillende gesloten culturen waar bijvoorbeeld huilen eigenlijk helemaal geen optie is. Dat soort dingen spelen ook mee tijdens het opbouwen van een depressie.” Badloe ziet de identiteitscrisis op heel hoog niveau. “Wanneer je meerdere culturen hebt en je je nergens thuis voelt en daardoor zelf niet weet wie je bent, wil je het gaan afmeten aan de buitenwereld. Bij een ‘normale’ identiteitscrisis ben je natuurlijk op zoek naar jezelf en wat je uit het leven wilt halen. Mensen met een biculturele achtergrond hebben vaak nog een extra masker op, waardoor die ‘ik’ nog meer verborgen blijft en die identiteitscrisis nog groter wordt.”