Esmé Gallant, een jonge en levendige stem in de queer gemeenschap. Van haar ontdekking op de middelbare school tot het nieuws breken aan ouders en de invloed van gemeenschapsevenementen zoals Pride. Esmé deelt in thema van queer geschiedenismaand haar persoonlijke verhaal
“Rond mijn vijftiende realiseerde ik me dat ik queer ben. Op de middelbare school had ik eens een gesprek met iemand over mijn seksualiteit, en diegene zei: ‘Oh, dus jij. Bent queer.’ Ik had toen geen idee wat queer was. Hij legde uit dat je queer bent als je niet precies weet waar je staat qua seksualiteit. Door dat gesprek kwam ik eigenlijk tot de realisatie dat ik queer ben. Hiervoor was ik nooit echt bezig geweest met mijn seksualiteit. Ik wist wel dat ik niet hetero was, maar dat was voor mij niet echt een big deal. Ik denk dat ik hierdoor weinig moeite had met mijn seksualiteit te accepteren. Voor mij is liefde liefde en dit was altijd al zo.
Natuurlijk ging niet alles even makkelijk voor mij. Toen ik voor het eerst een vriendin had moest ik dit tegen mijn ouders vertellen. Dat vond ik echt heel eng. Ik heb vaak verhalen gehoord van mensen waarbij hun ouders heel negatief reageerden. Ik wist van bijvoorbeeld mijn broertje en zusje en mijn vrienden dat ze het helemaal niet erg zouden vinden. Hier maakte ik me dus helemaal geen zorgen om. Van mijn ouders wist ik echt niet hoe ze zouden reageren. Toen ik eenmaal aan mijn ouders verteld had dat ik een vriendin had reageerde ze allebei heel positief. Ik weet nog dat ik zo blij was met de reactie van mijn moeder. Om van haar te horen dat ik verliefd mocht worden op wie ik wou, dat betekende heel veel voor mij.
Ik denk dat een deel van de spanning bij het vertellen kwam omdat ik nooit echt ‘uit de kast’ ben gekomen. Ik heb simpelweg verteld dat ik een vriendin had, zonder echt te verklaren dat ik queer ben. Bij mij is het ook zo dat ik niet val op uiterlijk, maar eigenlijk meer op iemands karakter en hoe iemand is als persoon. Omdat ik hele accepterende mensen om mij heen heb zag ik het nu van uit de kast komen niet echt in.
Die accepterende mensen heb ik eigenlijk ook altijd al om me heen gehad. Op de middelbare school deed ik vaak mee met de organisatie van Paarse Vrijdag. Van de andere mensen uit de organisatie hoorde ik vaak verhalen over de LGBTQ+ community. Dat heeft ook een groot deel geholpen aan het bewust worden van mijn seksualiteit. Ik denk ook echt dat zulke evenementen mensen veel kunnen helpen met jezelf leren kennen.
Dat is ook zo met evenementen als Pride. Ik vind het zelf erg leuk om tijdens Pride-maand naar feestjes en evenementen te gaan. Alleen soms heb ik het gevoel alsof de nadruk veel ligt op labels en niet genoeg op inclusie en acceptatie. Ik hoop dat het in de toekomst meer gericht zal zijn op het creëren van een omgeving waarin iedereen zich geaccepteerd en geliefd voelt, ongeacht hun seksuele voorkeur. Uiteindelijk draait het allemaal om liefde en acceptatie, toch?”
