Een spirituele wandel- of fietstocht van zoveel kilometers als je maar verlangt, of je nu vanuit huis begint, in Frankrijk of Spanje. De basis informatie voor jouw pelgrimage haal je bij ‘Het Huis van Sint Jacob’ in Utrecht. Peter Hesseling is nu bijna zeven jaar lang voorzitter van ‘Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob’ en ondanks dat dit zijn laatste jaar zal zijn zit hij nog bomvol ideeën.

“De Camino de Santiago is een bijzondere ervaring die mij altijd bij zal blijven. Ik ben een fietser, altijd al geweest. Vijf jaar voordat ik met pensioen ging, ben ik samen met mijn vrouw naar Rome gefietst. Aan het einde van die tocht zei ik tegen haar: ‘Wanneer ik gepensioneerd ben dan fiets ik naar Santiago.’ Daar was ze het gelukkig ook mee eens en zo hebben we dat gedaan. Ik heb de Camino in zijn totaliteit nu wel zo’n twee keer gefietst en daarnaast nog stukken van verschillende routes. Inmiddels heb ik een elektrische fiets. Hiermee wil ik geen certificaat halen. Dat vind ik als voorzitter van de club een beetje omstreden.”

Door heel Spanje en Portugal lopen ongeveer dertien verschillende routes die leiden tot Santiago de Compostella. De routes eindigen bij de kathedraal, waar de overblijfselen van de Heilige Sint Jacob zouden liggen. Wie de route volledig bewandeld, fietst of aflegt te paard heeft recht op een Compostella. Dit is een certificaat dat aantoont dat zij de weg hebben afgelegd, je behaalt deze door iedere dag een stempel te laten zetten bij een overnachtingsplek. Om te kwalificeren voor het certificaat moet een pelgrim de laatste 100 kilometer van de tocht hebben afgelegd. Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob publiceert de namen van de leden die een foto van hun certificaat opsturen in het kwartaalmagazine ‘de Jacobsstaf’ en het (digitale) register.

Interview gaat verder onder de afbeelding

De kathedraal van Santiago de Compostella
Foto: Nadine op den Kelder

Van fietser tot voorzitter

“In 2013 ben ik op 64-jarige leeftijd met pensioen gegaan. Ik heb toen besloten om eerst een half jaar tot rust te komen en dat had ik ook wel nodig. Na dat half jaar zag ik de vacature van voorzitter voorbij komen. Ik had tijd over en toen ik dat zag dacht ik: ‘nou ja, dat zit wel in het verlengde van wat ik altijd al heb gedaan.’ Ik vond het leuk en was al lid, dus ik schreef een brief en ze vonden gelukkig dat ik wel geschikt was. Inmiddels zijn we nu al zeven jaar verder en mag ik deze rol nog steeds met plezier vervullen.”

De kas bewaken, voor de mensen zorgen en connecties onderhouden zijn daarbij mijn belangrijkste taken. Wij hebben 16.000 leden in Nederland, de kas bevat daardoor grote bedragen. Ook hebben we meer dan 400 vrijwilligers, ik moet ervoor zorgen dat de communicatie tussen hen goed verloopt. Ik ben goed in mijn werk omdat ik vooruit blijf kijken en altijd preventief werk, zo kan ik veel problemen voorkomen. Als voorzitter ga ik ook vaak naar het buitenland om connecties te leggen met andere stichtingen en organisaties die zich bezig houden met de Camino. Zo ben ik ook meerdere keren bij de Deken, de hoofd priester, van de kathedraal van Santiago op bezoek geweest. Die ontmoetingen zijn heel bijzonder en hetgeen wat dit werk zo mooi maakt.”

“Dit jaar is ook tevens mijn laatste jaar. Ik ben toe aan wat meer rust, ik vind niet dat ik dit nog op mijn vijfenzeventigste moet willen. We zijn nu opzoek naar een opvolger, maar die hebben we nog niet gevonden. Na dit jaar zal ik nog even bijkomen en wie weet fiets ik nog een keer naar Santiago.”

Ondanks dat Peter eind dit jaar het voorzitterschap opzegt weerhoudt dat hem niet om nog nieuwe ideeën uit te werken. Zo is hij bezig met een werkgroep van het Genootschap genaamd ‘Students to Santiago’ om het aantal ‘grijze koppen’ die het pad bewandelen te verjongen. Het initiatief, dat nog in de kinderschoenen staat, probeert twintigers en dertigers te motiveren om de pelgrimage af te leggen. Ook is Peter bezig met een stichting die onder andere mensen met een handicap financieel wil ondersteunen zodat zij de pelgrimage ook kunnen afleggen.

“Veel mensen die het pad richting Santiago de Compostella afleggen doen dit niet meer om religieuze redenen maar omdat zij na hun pensioen, een verlies of een burn-out hun weg weer willen vinden. Ik vind het belangrijk dat iedereen kan pelgrimeren, om te ontdekken wat het hen kan brengen. De stichting zou er voor kunnen zorgen dat blinde mensen de Camino ook kunnen aangaan met de hulp van bijvoorbeeld een begeleider. Of de kosten te dekken voor iemand die een pelgrim in een rolstoel kan ondersteunen.”

De tijd veranderd en zo ook de pelgrims

“Ons genootschap, ons informatiecentrum veranderd ook. Voorheen kwamen mensen hier voor praktische vragen, tegenwoordig is dit informatie wat je op onze website kan vinden. Wat ik wel zie is dat mensen hier langs komen voor de connectie, de geruststelling. De technische informatie vinden ze online, maar om over de ervaring te leren komen ze hier. Hoe is het leven als pelgrim? Hoe ziet het verblijven in een hostel er uit? Die antwoorden krijg je hier gelijk.”

“Je moet niet als een zotte willen rennen naar Santiago, je moet ook de tijd nemen en dingen bekijken”

“De kans dat je de Camino maar één keer aflegt is klein, daarom is onze vereniging ook zo groot. Het is moeilijk te omschrijven maar het doet echt wat met je, het grijpt je. En mensen blijven er terug voor komen, onze vereniging is ook de grootste Sint Jacobs vereniging ter wereld. Sommige mensen lopen of fietsen snel door richting Santiago maar ik denk niet dat je dat moet willen. Het is belangrijk om onderweg te stoppen en dingen te bekijken. Om de fundamentele waardes van een pelgrim te ervaren, de gastvrijheid, elkaar onderweg helpen en minimalistisch reizen. De connecties die je onderweg maakt zijn wat die reis zo bijzonder maakt. De tijd verandert, we lopen tegenwoordig ook met de telefoon in plaats van met een kaart. Vijfhonderd jaar geleden liepen ze nog op sandalen met een knapzak en een stok. Wat is dan een originele pelgrim? Dat verandert toch met de tijden en je kan je daar niet tegen verzetten. Het is nu eenmaal zo, je kunt een veranderende wereld niet tegen houden, je kan alleen meebewegen.”