UTRECHT – maandag 25 maart 2024
Ter viering van het topje van de Dom, die pas uit de steigers is, speelde stadsbeiaardier Malgosia Fiebig een speciaal concert voor de Utrechters. Op eigen initiatief kondigde Fiebig aan een speciaal klokkenspel te spelen. Dit deed ze met bekende Utrechtse liederen, maar ook met bekendere liedjes. Volgens de luisterende Utrechters was het zeer geslaagd.
Op een zonnige, maar frisse maandagmiddag staat stadsbeiaardier Fiebig klaar om de Dom te beklimmen. Dit is alweer de tweede keer van de dag dat ze met haar kleurrijke sportschoenen de toren in gaat. “We lopen wel rustig hoor, we hebben de tijd”, zegt ze met een glimlach. Ze is net terug uit Nijmegen, want ook van die stad is zij stadsbeiaardier. Dit is echter geen normaal concert. “Normaal geef ik concerten van een uur, maar omdat ik dat vanochtend al heb gedaan en dit iets speciaals is, doe ik het nu maar dertig minuten.”
De restauratie van de Domtoren is nu nog in volle gang. Tijdens de tocht richting het topje zijn er dan ook overal bouwvakkers te zien. “Daar ben ik weer!”, roept Fiebig alvast naar boven. De mannen zetten na deze kreet netjes hun trapje aan de kant, om plaats te maken voor haar in de trappenhal. Wanneer Fiebig met een vermoeide ademhaling van de trappen haar muzikale hokje binnenkomt, fleurt ze helemaal op. In het hokje tussen de kerkklokken is ze helemaal in haar sas. “Nu is het wachten op de klokslag van twee uur en dan kan ik beginnen.” De klokslagen zijn automatisch gereguleerd via een kastje dat is verbonden met de beiaard, dus hier hoeft Fiebig niks handmatig mee te doen.
Na een paar minuten zit Fiebig helemaal klaar op het houten bankje voor de beiaard. Met een grote galm slaan de kerkklokken twee keer; dat is ook gelijk haar teken. Niet veel later klinkt met volle passie het Stedelied van Utrecht door de stad. Met enige agressie, maar ook zeker met beleid, slaat ze op de houten stokken van het instrument. Tussendoor grabbelt Fiebig door de stapel bladmuziek die naast haar op het bankje ligt. “Het is altijd een verrassing wat ik ga spelen. Ik kies de nummers ter plekke uit. Zo blijft het werk ook leuk”, aldus Fiebig.
Op een van de bankjes op het Domplein zit Ben. Hij is een van de luisteraars van het klokkenspel. “Ik zag het nieuwsbericht van het concert in de krant en heb even de tijd genomen om te komen luisteren.” De gepensioneerde man zit met aandacht naast zijn fiets te luisteren naar de klanken van zijn geliefde toren. “Het is fijn dat ze nu begonnen zijn met afbouwen. Op een gegeven moment mis je het gezicht van de toren wel”, vertelt Ben met een zucht.
Omdat Fiebig niet alleen oude nummers speelt, komt Tina Turner ook nog even aan bod. Ze ruilt de oude, gelige bladmuziek in voor een gloednieuwe iPad met daarop de noten van ‘The Best’ van de Queen of Rock and Roll. Het hokje, waar dit allemaal in gebeurt, beeft aan alle kanten door de omringende klokken. Dat maakt Fiebig helemaal niets uit. Voor haar is de beiaard haar passie en baan. Ze doet dit dan ook al jarenlang. Eerst in haar thuisland Polen en later, na haar verhuizing, ook in Nederland. “Ik vind muziek maken gewoon ontzettend leuk en een beiaard is een heel mooi en krachtig instrument om dat op te doen.”
Na een kleine uitloop is het concert van Fiebig afgelopen. Het laatste nummer is wel erg toepasselijk. ‘Als ik boven op de Dom sta’ klinkt uit de klokken. Dat is voor Fiebig bijna dagelijkse kost. Op de weg naar beneden blikt ze terug: “Ik heb af en toe een paar foutjes gemaakt, maar dan moet je gewoon doorgaan.” De bouwvakkers horen haar al aankomen en schuiven hun werkzaamheden weer opzij, voordat ze het kan vragen. “Tot volgende week!”, roept Fiebig erachteraan.
