Zo’n vijf jaar geleden is Maarten van Kesteren gevraagd om een ontwerp te maken voor de verbouwing van MBO-vakschool Nimeto. De toen nog onervaren architect heeft het gebouw getransformeerd tot een “neutraal gebouw dat als canvas dient voor de studenten om hun creativiteit te laten zien.” Nu is het pand genomineerd voor het Beste Gebouw van het Jaar, in de categorie ‘stimulerende omgevingen’.
De Weespse Van Kesteren heeft zijn architectenbureau pas net opgericht als hij door Stichting Mevrouw Meijer gevraagd wordt een ontwerp te maken voor de school. De stichting wil de afbraak van naoorlogse scholen voorkomen en daarvoor jonge, onervaren architecten een kans geven. MBO-vakschool Nimeto in de Zeeheldenbuurt was één van de gebouwen die wel een opknapbeurt kon gebruiken.
Beleving van de ruimte
Op het eerste gezicht lijkt Nimeto een gewone school, maar binnen hangt een walm van verf- en houtgeur. “Ik heb expres de afzuiging van de houtwerkplaats deze kant op laten komen, wat niet echt gebruikelijk is. Daarom ruik je het hout”, legt Van Kesteren uit. “Die geur heb je sowieso een beetje met een vakschool, maar we hebben bewust geprobeerd dit nog meer te versterken. Veel architecten werken alleen maar met wat je ziet, omdat dat is wat er uiteindelijk in het magazine komt. Wij focussen ons ook op de beleving van een ruimte.”
De school is dus niet zomaar genomineerd voor ‘stimulerende omgeving’. Van Kesteren had dit echter niet verwacht, maar vertelt met trots: “Het was echt een eer. De bureaus waar je tegen concurreert bestaan al wat langer en hebben tenminste het dubbele budget. Ik vind het echt leuk dat we daar met zo’n school tussen kunnen staan.” Hij was 28 toen zijn ontwerp werd uitgekozen. Sindsdien is hij vijf jaar lang eigenlijk alleen maar met dit project bezig geweest. “Het was niet alleen voor mij spannend, maar ook voor de school, dat ze met zo’n jonge architect aan de slag gingen. Ik had niet veel ervaring, dus zowel ik als Nimeto hebben een sprong in het diepe gedaan. Dan is het wel heel leuk dat ik die erkenning krijg in deze vorm.”
Creativiteit faciliteren
Bij het raam dat uitkijkt op de binnentuin, staan op-robots-lijkende kunstwerken. Ze vallen goed op naast de lichtgrijze muren. “Precies om die reden heb ik het gebouw in neutrale kleuren ontworpen. Dat faciliteert de artisticiteit en zo gaan studenten zelf aan de slag met de ruimtes.” Overal in het gebouw is dit terug te zien. Sommige klaslokalen zijn helemaal open, om interactie te bevorderen. “Ook hebben we een aantal klaslokalen weg laten halen en zo van twee verdiepingen één gemaakt. Zo hebben de studenten meer ruimte om nog grotere projecten kunnen creëren”, voegt Van Kesteren eraan toe.
De inspiratie voor de school kreeg Van Kesteren vooral uit wat er al was. “De architect die de vorige gebouwen had ontworpen, deed dat erg rationeel. Maar het paste wel goed bij een ambachtsschool. Die architect, Piet Dingeman, had de school zo gemaakt dat als je binnenkwam, je meteen wist dat het een vakschool was. Hij had de school eigenlijk een beetje hetzelfde ontworpen als ik. Er werd hem ook gevraagd waarom hij voor zoveel neutrale kleuren had gekozen, en dat kwam omdat hij destijds de vorige locatie had bezocht in het centrum, die helemaal vol geschilderd was. Hij wilde dus ook de schilderdrift opnieuw kunnen faciliteren in zijn nieuwe gebouw.”
Op de picknickbankjes zitten pauzerende studenten te genieten van de zon. Daar omheen staat het vol met bloemen en planten, die net beginnen te bloeien. “Ik zou het zo leuk vinden als mijn gebouwen mensen zouden raken. Daarom ben ik heel geïnteresseerd in de combinatie van architectuur en landschap. De bloementuin wordt een paar keer per jaar helemaal wit, blauw en geel. Dan verandert de ruimte er omheen ook. In de toekomst wil ik daar meer mee experimenteren. Zo is een gebouw namelijk nooit saai.”
Verschillende reacties
“De reacties op het nieuwe gebouw waren heel gemixt. Veel studenten waren namelijk erg gehecht aan het oude gebouw en dan is verandering vaak lastig. Toen het opgeleverd werd was het nog helemaal kaal en klinisch, dus dat helpt natuurlijk ook niet mee. Nu verschijnen er dingen zoals die robots en gaat het meer leven. De architecten en directeuren zagen de kwaliteit er wel van in. Zij waren eigenlijk direct al enthousiast. Mensen zijn wel trots op het gebouw. Ze zijn zelfs een stemactie gestart voor de prijs!”
Of het gebouw ook echt gaat winnen, betwijfelt Van Kesteren. Hij glimlacht bij het idee. “Ik zou het heel bijzonder vinden, want de andere gebouwen zijn ook echt heel goed. Als de organisatie alles in acht zou nemen, zoals ons kleine budget en mijn ervaring, kan het misschien wel lukken. We hopen wel dat we veel stemmen krijgen vanuit de publieksprijs. Het gebouw heeft namelijk een hele positieve impact op de buurt. Waar het hart van het gebouw eerst een parkeerplaats was, is het nu een groene ruimte die door iedereen gebruikt kan worden. In de zomer is het vol met vlinders en bijen. De gemeente gaat nu zelfs het hele gebied om de school heen ook vergroenen. Als je over anderhalf jaar op Google Maps kijkt, dan herken je dit gebied gewoon niet meer. Ik hoop in die zin dus dat het wel publieksprijs waardig is.”
