Utrecht Noord

Selecteer Pagina

Ibrahim is vrijwilliger bij Burezina: “Het lukt Burezina mensen uit de shit te trekken”

Ibrahim is vrijwilliger bij Burezina: “Het lukt Burezina mensen uit de shit te trekken”

Ibrahim Taoumi, vrijwilliger bij buurtcentrum Burezina

​​Van alle inwoners van Overvecht helpt 7% mee bij een ontmoetingsplek zoals een buurthuis. Dit percentage ligt vergeleken met de rest van Utrecht lager, namelijk 4%. Dit blijkt uit een enquete die deel uitmaakt van de monitor voor leefbaarheid van de gemeente Utrecht. Ibrahim is vrijwilliger bij Burezina en heeft verantwoordelijkheid over het bestuur van de organisatie. Burezina is een buurthuis waar mensen samenkomen en verbinden. Met passie vertelt hij wat Burezina voor hem betekent. “Ik ben aan het bloeien de laatste jaren.” 

Waarom denkt u dat meer mensen meehelpen in een buurthuis in Overvecht vergeleken met de rest van Utrecht?  

“In Overvecht is er meer behoefte aan een buurthuis. De gemeenschap heeft elkaar hier écht nodig. Mensen komen naar Burezina of een ander buurthuis toe als ze ergens behoefte aan hebben. Iemand heeft bijvoorbeeld een brief gekregen van de gemeente maar heeft moeite deze brief te lezen. Ze zoeken naar iemand die de brief kan vertalen, Burezina is daar de juiste plek voor.” 

Wat motiveert u om vrijwilligerswerk te doen?
“Ik wil onderdeel zijn van de samenleving en van de buurt. Ook heb ik de behoefte andere mensen te helpen. Vroeger was ik zelf arbeidsongeschikt en bezoeker bij Burezina. Op een gegeven moment zei een bestuurder: ‘Je moet het groter gaan zien. De wijk heeft jou nodig!’ Het lukt Burezina mensen uit de shit te trekken. Mensen die geen vertrouwen hebben in organisaties zoals de overheid, het wijkbureau en het buurtteam. Door die mensen positieve ervaringen te geven met deze instanties krijgen zij weer energie en voelen zij zich onderdeel van de samenleving. Zo mooi, ze voelen zich gezien, worden geactiveerd en krijgen weer zelfvertrouwen. Daar mag ik mijn steentje aan bijdragen. Dit alles kost tijd, maar levert ook veel voldoening op.”

Waarom hebben sommige bewoners in Overvecht weinig vertrouwen in deze organisaties?  

“Sommige mensen in Overvecht leven in armoede. Het leven is dan niet makkelijk: elke cent wordt omgedraaid. Hierdoor is de frustratie groot, wat resulteert in een bepaalde boosheid naar instanties zoals de overheid. Daar komt dat wantrouwen vandaan. Ook zijn sommige mensen geraakt door de toeslagenaffaire. Om dit vertrouwen van bezoekers terug te winnen moeten er vaak lange gesprekken met deze mensen gevoerd worden om uit te leggen hoe ons systeem in elkaar zit. Heel veel bezoekers hebben de neiging het buurtteam hun vijand te maken. Ze zijn angstig naar de organisatie en dragen wantrouwen met zich mee. Dit terwijl zij zo’n buurtteam juíst is wat zij nodig hebben. Hoe het buurtteam om moet gaan met deze mensen is nog een uitdaging.”  

Welke uitdagingen komen bij het vrijwilligerswerk kijken? 

 “Ik ben naast bestuurslid ook penningmeester en het is soms lastig aan bewoners uit te leggen wat een buurthuis in zelfbeheer betekent. We genereren zelf inkomsten zodat we activiteiten kunnen ondersteunen waar nodig. We krijgen maar een kleine subsidie van de gemeente en we hebben het erg lastig met donaties. We moeten zalen verhuren om zo inkomsten binnen te krijgen. Er heerst dan onbegrip vanuit bewoners omdat er huur wordt gevraagd voor de zalen, vooral omdat buurthuizen van de gemeente die huur niet hoeven te vragen.” 

Speelt de Islam een rol bij Burezina?  

“De Islam ligt bij jezelf. Het is niet mijn taak mensen te overtuigen van mijn religie. Ik heb de Islam niet gestudeerd, daarvoor je moet  bij een Imam zijn. Als iemand interesse heeft in hoe ik de Ramadan doe, kan ik het diegene vertellen. Maar ik sta hier voor Burezina en religie mag hier geen rol spelen, want iedereen is welkom. We zullen dan wel een sterke moslim achterban hebben, maar het is niet wat Burezina Burezina maakt.” 

Heeft vrijwilligerswerk bij Burezina bijgedragen aan uw persoonlijke groei? 

“Ik ben de laatste jaren aan het bloeien. Als je arbeidsongeschikt bent, heb je nergens meer vertrouwen in. Op een gegeven moment ben ik hier uitgekomen. Nu zie ik andere mensen aan de onderkant van de samenleving en trek ik ze eruit. Ik mag niet zeggen hoeveel uur ik hier werk, het is namelijk veel te veel. Maar het is zó dankbaar en mooi! Ik zal dan niet worden betaald, maar ik denk dat ik later in de hemel wordt beloond.” 



Over de auteur

Veerle Fransen

Mijn naam is Veerle Fransen en ik ben zeer geïnteresseerd in de wereld om mij heen. Ik vind het belangrijk om een open blik te hebben, zonder enige vooroordelen, om zo tot de meest oprechte verhalen te komen. In alles en iedereen zit namelijk een verhaal en verhalen verdienen het om gehoord te worden. In de toekomst zou ik graag documentaires willen maken om verschillende maatschappelijke onderwerpen aan het licht te brengen. Ook het presenteren van het nieuws bij een (lokale) omroep lijkt me erg leuk. Ik kan niet wachten de journalistieke wereld in te stappen en van alles te leren!