Uit een studie van ABN Amro blijkt dat het aantal werkende gepensioneerde de afgelopen tien jaar is verdubbeld. Ook Ineke Wattimena (69) blijft doorwerken na haar pensioen. Ze kan het niet laten om nog steeds drie dagen per week te werken. Wattimena is al meer dan veertig jaar een vertrouwd gezicht in de parfumeriezaak Stumpf aan de Slotlaan in Zeist.
Hoe bent u veertig jaar geleden bij Parfumerie Stumpf terechtgekomen
‘Oorspronkelijk kom ik uit Amsterdam, later ben ik naar Zeist verhuist met mijn man waar ik nu al meer dan vijftig jaar getrouwd mee ben. Ik ben toen gaan werken in een drogisterij in Vollenhove, maar helaas sloot die vanwege faillissement. Er kwam een vacature vrij bij Parfumerie Stumpf waar ik dicht bij woon en graag wilde werken.’
Hoe is het werken bij Stumpf door de jaren heen veranderd?
‘Stumpf is een chique winkel in Zeist. Merken zoals Estée Lauder waren toen een luxe voor het dorp. Vroeger zat er namelijk nog geen Douglas of ICI Paris. We hadden zelfs een klein assortiment drogisterijartikelen. Ik heb destijds ook mijn drogisterijdiploma gehaald in Amsterdam. Langzaam groeide de winkel van een klein pandje, eigendom van meneer Stumpf, uit naar een groter pand. Toen de eigenaar ook een winkel opende in Hilversum, bood hij mij de kans om filiaalhouder te worden in Zeist. Miranda, een collega van mij, werd filiaalhouder in Hilversum. Toen de eigenaar de winkel wilde verkopen kocht Miranda de winkel in Zeist. Het was een uitdaging, want we hadden niet alle kennis in huis. Meneer Stumpf was vooral bezig met marges, terwijl wij ons concentreerden op wat we leuk vonden, de verkoop in de winkel. Door gewoon te doen en bij te leren ging het steeds beter. Drie jaar geleden ben ik met pensioen gegaan, maar ben nog wel drie dagen blijven werken. Voorheen deed ik veel inkoopwerk en gingen we samen naar beurzen voor kleding en schoenen. Nu werk ik alleen nog in de winkel en ik koop zelf niks meer in. Het was wel enorm wennen, omdat ik voorheen overal bij betrokken was.’
Hoe voelde die verandering voor u?
‘In het begin was het vreemd. Voorheen kende ik alle producten en wist ik precies wat er binnenkwam in de winkel wat betreft inkoop, maar nu moet ik dat gewoon loslaten en dat is soms nog steeds ingewikkeld. Af en toe ontvang ik nog informatie van vertegenwoordigers, maar niet meer zo uitgebreid als voorheen. Het is toch ook wel fijn om wat rustiger aan te doen na al die jaren hard werken, maar ik vind het nog steeds geweldig om in de winkel te staan. De collega’s hier zijn leuk en de winkel is ontzettend mooi. Ik zeg altijd het is de Bart Smit voor vrouwen.’
U zou ook kunnen stoppen met werken. Wat motiveert u om door te blijven gaan?
‘Ik vind mijn vak gewoon ontzettend leuk. De diverse klanten met hun verschillende verhalen maken het werk interessant. Ook mijn collega’s zijn geweldig. Ik ben altijd een harde werker geweest en als ik de hele dag thuis zou zitten zou ik me schuldig voelen, omdat het in mijn systeem zit om altijd bezig te zijn. Maar nu werk ik drie dagen, wat betekent dat ik niet meer elke dag om half zeven op hoef te staan. Het is ook fijn om onder de mensen te zijn, betrokken te blijven in Zeist en verhalen te horen van klanten. Maar ik weet niet hoelang ik nog kan doorwerken. Volgend jaar kan alles weer anders zijn.’
Als u een hoogtepunt zou moeten noemen van uw werk door de jaren heen, wat zou dat dan zijn?‘
‘Ik heb zoveel mooie momenten meegemaakt. Elke dag is anders en heeft zijn eigen schoonheid. Ik vind het wel heel leuk dat klanten die vroeger altijd langskwamen nog steeds voor mij komen. Je bouwt een band met ze op en dat is prachtig. Maar geen echt opvallende gebeurtenissen, ik heb gewoon heel veel mooie herinneringen gemaakt en er komen elke dag fantastische herinneringen bij.’
