Zeist – 4 april 2024

Herber van Rees (83) is een geboren en getogen Zeistenaar.  Zijn arbeidsleven heeft hij grotendeels doorgebracht binnen de beleggingssector, maar naast deze drukke baan is hij altijd druk bezig geweest met voetbalclub SV Zeist. Waar hij in zijn jeugd nog bij de padvinders heeft gezeten en geen interesse had in voetbal, is hij tegenwoordig het langstzittende lid van SV Zeist; de club waarmee hij nu het 110-jarig bestaan mag vieren.

Beginjaren

“Ik heb mijn toen ik zeventien was, in 1958, aangemeld bij SV Zeist. In mijn jeugd had ik nooit zoveel interesse in voetbal, dat kwam pas op latere leeftijd. Dat is ook de reden dat ik pas op mijn zeventiende ben gaan voetballen. Ik had een vriend die bij SV Zeist speelde en die heeft mij toen overgehaald. Ik begon als keeper en was niet bepaald een hoogvlieger, dus zelf heb ik niet lang op het veld gestaan.Daarom ben ik op jonge leeftijd gevraagd of ik bij het jeugdsecretariaat wilde helpen. Dat bleek een goede keuze, want ik ben uiteindelijk 26 jaar actief geweest als jeugdsecretaris, voordat ik een andere rol kreeg binnen de vereniging.”

“In de periode dat ik lid ben geworden van SV Zeist, speelden wij betaald voetbal. Dit gebeurde van 1955 tot en met 1961. Ik ben toen ook vaker gaan kijken naar het eerste elftal. In die tijd deden wij ook mee aan de beker. Dat is iets wat ik niet meer zal vergeten, want toen hebben wij ook eens tegen Feyenoord gespeeld. Hier speelden toen bekende spelers zoals Cees Rijvers, Coen Moulijn en Cor van der Gijp. Heel Zeist stond op haar kop, want er waren meer dan 7000 mensen op deze wedstrijd afgekomen. Helaas wisten wij de wedstrijd niet te winnen, maar dat maakt voor de herinnering niet zoveel meer uit.”

Liefde

“In 1965 heb ik zelfs mijn vrouw leren kennen bij de voetbalclub. Zij komt uit een echte voetbalfamilie en haar hele familie is ook altijd betrokken geweest bij het bestuur van de club. Als ik dan bij de voetbalclub ging kijken naar een wedstrijd, zag ik haar bijna altijd. Het was echt liefde op het eerste gezicht. We wonen tegenwoordig nog steeds met elkaar en doen nog altijd zoveel mogelijk samen. Helaas heeft mijn vrouw veel last van haar rug, waardoor dat niet altijd even makkelijk gaat. Maar wij zijn geen mensen die dan bij de pakken neer gaan zitten; we maken er gewoon het beste van.”

Vrijwiliigerschap

“Na mijn tijd als jeugdsecretaris ben ik ook nog tien jaar jeugdvoorzitter geweest, waarna ik ook nog in het algemene bestuur van de club heb gezeten als secretaris. Tegenwoordig ben ik de persoon die bij thuiswedstrijden de bestuursleden van de andere clubs ontvangt. Daarnaast ga ik altijd mee naar de uitwedstrijden, om SV Zeist te vertegenwoordigen. Naast die zaterdagen ben ik ook elke maandag en vrijdag actief bij de club om onderhoud te verzorgen aan bijvoorbeeld de kantine of de tribune. Al met al steek ik hier best veel tijd in, maar dat doe ik met alle plezier.”

“Van alle rollen die ik heb gehad binnen de club, heb ik niet echt een favoriet. Het leukste vind ik, dat ik veel mensen heb leren kennen en dat je wat hebt kunnen betekenen voor die mensen. Afgelopen 30 maart hebben wij op de voetbalclub het jubileum gevierd. Dit hebben wij gedaan met een clinic voor de jeugd, gevolgd door een reünie voor oud-Zeistspelers. Dat was voor mij ook super leuk, want hier heb ik weer mensen gezien die ik nog van vroeger kende. Ook als ik boodschappen ga doen, word ik soms nog aangesproken door mensen. Dan moet ik af en toe wel even goed kijken wie ik voor mij heb staan, want die mensen zijn nu soms ook al een stuk ouder dan toen ik ze op de voetbalclub heb gezien. Dat zijn wel de mooie dingen van het vrijwilligerschap.”

Toekomst

“Ik blijf, zo lang ik het fysiek en mentaal nog aankan, actief als vrijwilliger bij de club. Er zijn altijd mensen nodig bij dit soort organisaties, dus zolang ik nog kan helpen zal ik dat zeker doen. Hoelang dit exact zal zijn, kan ik nu dus nog niet weten. Dat is misschien ook maar beter zo. Ik pluk de dag en zie de volgende dag wel weer wat mij te wachten staat.”