HOOGLANDERVEEN – Woensdagavond, op Dierendag, heeft een diaken van de St. Josephkerk huisdieren en hun baasjes gezegend op het kerkplein.
Ongeveer dertig bezoekers zaten woensdag om zeven uur ’s avonds in een cirkel op het kerkplein van de katholieke kerk in Hooglanderveen. Vlaggetjes wapperden, mensen waren met elkaar in gesprek en vooral het geblaf van honden was sterk aanwezig.
Diaken Antoon van Gaans begon de bijeenkomst, toen de honden wat minder luidruchtig waren. Na een korte inleiding werd een gedicht voorgelezen, dat de band tussen mens en dier benadrukt. “Hij is een dier, maar voor mij is hij veel meer. Hij is een huisgenoot, een geschenk van God, uit liefde voor zijn mensen.”, zo luidt het gedicht. De diaken vertelde daarna een verhaal over Franciscus van Assisi, die een voorbeeld is in het liefhebben van dieren. Zijn sterfdag is gekozen als werelddierendag.
Voor de zegening ging de diaken met een wijwaterkwast langs de dieren en sprenkelde wijwater, ofwel gezegend water, over hen heen. Dit deed hij met de woorden: “Ik zegen u in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige geest.” De dieren én de baasjes worden gezegend, om de band te versterken en mensen bewust te maken van zorg voor hun dieren. Aan het einde werd samen ‘lang zullen ze leven’ gezongen, ter ere van de huisdieren.
“We zijn er twaalf jaar geleden mee begonnen, omdat we in die tijd vaak berichten lazen over de mishandeling van paarden”, zegt Tom Dirks, de coördinator in het lokale bestuur van de St. Josephkerk. Volgens hem was het maar een kleine stap om met de dierenzegening te beginnen, aangezien de kerk veel waarde hecht aan het respectvol omgaan met de schepping.
Op de vraag waarom deze zegen bezoekers aantrekt was het antwoord van de diaken duidelijk: “Geloof, hoop en liefde.” Voor Antoon was woensdagavond de eerste keer dat hij een dierenzegening verzorgde. “Ik vond het heel fijn om te doen. Je ziet dat de mensen steun en troost vinden bij zo’n zegening.” Volgens Tom Dirks waren de meeste bezoekers leden van de kerk, maar ook een deel niet. “Blijkbaar spreekt zo’n moment aan en doet het veel met mensen.”
Tom Dirks vertelt over een eerdere zegening: “Een klein hondje was echt zo’n keffertje, die was de hele tijd aan het blaffen. Toen kwam de pastoor met de wijwaterkwast, die zegende het beestje, en die werd helemaal stil.” Ook gedurende deze avond werden de honden steeds rustiger. Opvallend was dat er dit jaar vrijwel alleen maar honden waren. Vorige jaren waren er volgens Tom nog wel katten en cavia’s. Antoon van Gaans was zelfs voorbereid op een paard.
