HOUTEN – De repetities van christelijke dansschool Mind Connected, in basisschool de Trangel in Houten, zijn van start gegaan. Onder leiding van Rose-Mary Werbeta wordt er door een groep jongeren energiek gewerkt aan de voorstelling ‘The way’. Dit is meteen de eerste voorstelling van 2024. Deze voorstelling zal plaatsvinden op 21 januari.

‘Dansen voor God staat centraal.’, vertelt danslerares Rose-Mary Werbeta terwijl de jongeren overleggen over de verschillende dansroutines. Dat Mind Connected een Christelijke dansschool is, is te merken aan de invulling van de lessen. Er wordt gedanst op nummers waarin het Christelijke geloof naar voren wordt gebracht. Daarnaast wordt de les afgesloten met een zittend kringgebed. Alle jongeren en de dansdocent gaan in een kring zitten, waarna de mensen die daartoe de vrijmoedigheid voelen een gebed opdragen.

‘Iedereen kan en mag naar de voorstelling komen. Het maakt niet uit waarin je gelooft. Al geloof je nergens in is dit een mooie voorstelling. In de voostelling dansen we voor God, dat klopt, maar het gaat erom met wat voor gevoel de bezoeker naar huis gaat.’, Vertelt Rose-Mary Werbeta wanneer ze de deur naar de danszaal opent. Ook de dansers zelf vinden de boodschap van de voorstelling belangrijk. ‘De voorstelling zal gaan over de levenswandel. De hoofdpersoon bewandelt het leven en ervaart verschillende moeilijkheden. Vooral de strijd over welke weg ze moet bewandelen staat centraal. We bekijken het vanuit een christelijk standpunt, maar dit kan voor iedereen inspirerend zijn. Ik kan iedereen aanraden om te komen.’, vertelt Isha Hofstede terwijl ze nog nahijgt van het dansen.

Bij de danslessen komen verschillende stijlen dans en muziek aan bod. Van meer uptempo dans, op hiphop of urban muziek, tot een rustigere dansstijlen op worship muziek. Ondanks de variatie in dans komt de boodschap ‘God eren en aanbidden met dans’ steeds naar voren. Kijkend naar hun eigen moves, in de reflectie van het raam, controleren de jongeren zichzelf erop of ze de routines naar behoren uitvoeren.

De jongeren zijn perfectionistisch als het gaat om hun dansroutines. Nadat iedereen op diens aangewezen plaats is gaan staan begint een dansroutine. Aan de zijlijn wordt door middel van een iPhone en een grote bluetoothspeaker een nummer afgespeeld. Het nummer ‘Good Lord’ van Lecrace en Andy Mineo begint te spelen. Het is een dansroutine die de jongeren zichtbaar eerder hebben gedaan. Met hiphop-achtige moves danst een deel van de aanwezige jongeren met een gespannen gezicht hun routine. ‘Ik zie dat het erin zit. Ik zie ook dat jullie je soms wat onzeker zijn en daardoor gespannen kijken. Laat dat los, dans mee met je gezicht.’, instrueert Rose-Mary Werbeta vanaf de zijlijn.

Nadat de dansers hun eerste routine hebben uitgevoerd is het tijd voor het zogenaamde ‘cleanen’. Tijdens het cleanen wordt er besproken wat er misging, wat er goed ging of wat er beter gedaan kan worden tijdens de routine. Na overlegd te hebben nemen de jongeren weer hun positie aan om bepaalde stukjes te perfectioneren. Ook worden sommige gedeeltes van de dans volledig aangepast of geschrapt. Zo gebeurt het dat een salto niet goed te timen valt op de beat van de muziek en daarom vervangen moet worden door een sprong.

Na het oefenen van een grote gezamenlijke dansroutine splitsen de jongeren in groepjes op om hun individuele routines te oefenen. Door de basisschool verspreid, oefenen jongeren hun danspasjes. Sommige dansroutines zijn zelfs bedacht door de jongeren zelf. Na eventjes geoefend te hebben druppelen de groepjes de grote danszaal weer binnen. Hier voeren ze hun routine nogmaals op om verbeterpuntjes te krijgen van de andere groepjes en de docent.

De dansles wordt afgesloten met een dans op het nummer ‘I Speak Jezus’ van Charity Gayle en Steven Musso. Het is een rustige dans waarin de hele groep participeert. De dans wordt rustig opgebouwd. Slechts enkele dansers staan overeind tijdens het begin. Maar naarmate de muziek zwelt gaan steeds meer dansers staan en heffen ze hun handen ten hemel. Dit, samen met de steeds luider wordende muziek, maakt tot de climax van de dans.

Enkele dansers fronsen hun wenkbrauwen wanneer er wordt aangekondigd dat het al negen uur is. De dansles zit erop. ‘Ik vind dansen heel leuk, daarom is twee uur eigenlijk bijna te kort.’, zegt Levi Regelink. ‘Maar het repeteren gaat al heel goed, nu maar hopen dat de uitvoering goed bezocht gaat worden.’, zegt hij met een sarcastisch lachje. Of dit zo zal zijn moet nog blijken.