In de Libelle is afgelopen week een artikel geplaatst waarin werd beweerd dat de frikandel de duurzaamste snack zou zijn. Dit zou toe te wijden zijn aan heet feit dat de frikandel van restvlees wordt gemaakt. Deze claim lijkt echter toch wat genuanceerder te liggen. Het ligt aan veel factoren hoe duurzaam een snack is, maar de vegetarische varianten lijken vaak toch de duurzaamste optie te zijn.

De Libelle is een Nederlands blad dat bestaat sinds 1934. Zij schrijven verhalen over allerlei verschillende zaken. Daarnaast hebben zij ook een website waar deze claim vandaan is gekomen. De claim die in hun artikel is gemaakt komt af van een conclusie die is getrokken door Kees Aarts. Aarts schreef zelf het boek voetprintarier hierin zocht hij uit wat duurzame keuzes zijn voor de consument op het gebied van producten, diensten en ervaringen. Hij beweert dat de frikandel de groenste keuze is in de snackbar en dat het een co2 neutraal product is. Hij zegt ook dat het in veel gevallen ook duurzamer is plantaardige hamburgers.

In de claim die is gemaakt door de libelle werd de duurzaamheid van de frikandel verklaart door het gebruiken van separator vlees voor een groot deel van de snack. Dit is een proces waarbij vleesresten mechanisch van de botten worden gescheiden. Hierdoor wordt er minder van het vlees verspild wat het product duurzamer zou maken.

Uitstoot van vlees

Bij het produceren van vleesproducten komen veel broeikasgassen vrij. Dit komt omdat er erg veel energie nodig is voor het produceren van vlees. Het verbouwen en vervoeren van het veevoer veroorzaakt namelijk veel uitstoot. Bij plantaardig voedsel is deze uitstoot vaak veel lager.

Joost Blankenstein, Programma Manager Innovations for responsible food choices van de Universiteit van Wageningen, geeft aan dat hier toch niet alles bij in beeld wordt gebracht.‘Het gebruiken van vleesresten is heel duurzaam, want je maakt zoveel mogelijk gebruik van het dierlijke-eiwit. Echter ga je er dan wel voorbij dat het hele dier geslacht is en daarmee een nadrukkelijke footprint achterlaat. Een frikandel welke geproduceerd is met niet-dierlijke eiwitten lijkt mij daarom echt duurzamer.’

Hij vertelt ook dat het van veel zaken afhangt wat de daadwerkelijke duurzaamheid is van het product. ‘Het beoordelen van de duurzaamheid van voedingsmiddelen, zoals een frikandel, is een erg complex proces dat verschillende aspecten omvat, waaronder milieu-impact, dierenwelzijn, gezondheid en sociale overwegingen. Over het algemeen wordt verondersteld dat plantaardige voeding duurzamer is dan dierlijke producten, omdat de productie van vlees, inclusief de voeding voor dieren en de uitstoot van broeikasgassen, aanzienlijk kan bijdragen aan milieuproblemen.’

Conclusie

Het gebruiken van separator vlees is een duurzame methode om zo min mogelijk vlees te verspillen. Echter moet er wel nog steeds een dier voor dood gemaakt worden en blijft in het algemeen het consumeren van vlees in veel gevallen minder duurzaam dan plantaardige voeding. Vergeleken veel snacks in de snackbar is de frikandel dus een goeie optie op het gebied van duurzaamheid, maar eentje van plantaardige afkomst lijkt toch de beste manier om zo min mogelijk uit te stoten.