De levenscyclus van een paling is een bijzondere, legt visecoloog Rob Kroes uit. Deze begint in de Sargassozee. Dat is een regio in de Atlantische Oceaan nabij de Bermudadriehoek. Er wordt sterk vermoed dat de paling zich daar voortplant. Deze kleine glasaaltjes doen er een tot twee jaar over om met de golfstroom richting Europa te komen. Een klein deel van deze paling blijft achter in de zee maar het overgrote deel trekt het zoete water in om op te groeien. Als de paling tussen de tien en vijftien jaar is trekt hij weer terug naar zee. Ze zwemmen ongeveer vijfduizend kilometer terug naar de Sargassozee om zich voor te planten. Deze route leggen ze maar een keer af, want na het paren sterven ze.

In Nederland loopt de paling tegen een probleem aan. Verbindingen naar de zee die oorspronkelijk open waren, zijn nu afgesloten. ‘Kijk naar een Zeeland dat bijna helemaal is ingedamd, of de afsluitdijk dat een groot obstakel vormt voor de paling. Niet elke aal die van het binnenland naar zee wilt, haalt dat ook. En andersom voor de intrek van glasaal heb je dezelfde dammen en sluizen waardoor ze het zoete water moeilijker bereiken.’ DUPAN (Stichting Duurzame Palingsector Nederland) zet om deze reden al tien jaar glasaaltjes die aankomen voor de kust van Frankrijk uit in Nederlandse binnenwateren.

Er zijn ook organisaties die tegen de uitzet van glasaal zijn. Onafhankelijke natuurbeschermingsorganisatie Ravon is voor nu tegen de uitzet. In een rapport met Goodfish stellen zij dat er geen bewijs is dat het aantal volwassen schieralen dat uitrekt naar zee om zich voort te planten hierdoor groeit en willen deze maatregel op schorten tot het positieve effect onderbouwd is. Martijn Schiphouwer, palingonderzoeker bij Ravon, zegt dat het effectiever is om alle glasaal de mogelijkheid geven om hun leefgebied te bereiken door migratie barrières weg te halen. ‘Door het verwijderen of visveiliger maken van dammen, gemalen, pompen en turbines kan het natuurlijke proces zijn gang gaan.’