De elektronische muziek ontstond rond 1988. Deze muziek heeft zich in de jaren hierna ontwikkeld tot de enige subcultuur van Nederlandse bodem: de gabbercultuur.

Rotterdam staat bekend als het epicentrum van de gabbercultuur, maar rond 1990 bloeide de cultuur ook in Amsterdam op. ‘Rotterdam en Amsterdam concurreerden met elkaar; er werd steeds een schepje bovenop gedaan. Nóg harder, nóg rauwer en nóg steviger.’ Ilja Reiman, geboren Amsterdammer, staat bekend als de eerste gabber. Toen hij als tiener naar zijn eerste houseparty’s ging, dacht hij: ‘Dit kan beter.’ Een jaar later was Multigroove een feit, de feestorganisatie die de basis legde voor de harde stijlen in Amsterdam. ‘Ik wist destijds wel dat ik met iets groots bezig was, maar dat ik 33 jaar later nog dikke gabberfeesten zou organiseren? Dat had ik niet verwacht.’ De eerste Multigroove-feesten werden gehouden op illegale, underground locaties. Zo schrijven een geheime fietstunnel onder de Amsterdamse ringweg en het pakhuis op de Elementenstraat geschiedenis binnen de gabbercultuur; deze eerste feesten zijn de grondleggers voor de festivalwereld zoals we die nu kennen.

Hardcore Never Dies

De definitie van gabber is ‘maat’; het draait allemaal om vriendschap, verbinding en samenhorigheid volgens Reiman. Alhoewel gabbers bekend staan als een hechte groep die hun passie voor muziek delen, heeft de cultuur een dipje gehad eind jaren negentig. ‘Althans, dat lijkt zo,’ zegt Reiman, ‘ondertussen leefde de undergroundcultuur meer dan ooit, in de harten van échte hardcoreliefhebbers.’ De titel van de recentelijk uitgekomen film over de gabbercultuur luidt ‘Hardcore Never Dies’, maar is dat wel zo? Reiman denkt van wel. ‘Hardcore leeft altijd, het is een levensstijl. De community is heel intens.’

Meer te weten komen over gabbers? Bekijk de onderstaande reportage.

In deze reportage heb ik gebruik gemaakt van de archief beelden van Multigroove. Daarnaast heb ik gebruik gemaakt van de rechtenvrije muziek van https://nl.electrobel.org/ van Tuureluurs.