In de Zuid-Chinese Zee is het regelmatig onrustig. Zo zijn er weleens aanvaringen met Chinese boten tegen bijvoorbeeld Filipijnse boten, zoals wat afgelopen zondag is gebeurd. China kijkt op die manier hoever ze kunnen gaan om meer macht over de Zuid-Chinese Zee te krijgen. “Als andere landen door oorlogen bijvoorbeeld afgeleid zijn, zou het kunnen dat China elke keer een stukje verder duwt om te kijken hoever ze kunnen gaan”, vertelt China kenner en oud-correspondent Floris Harm.

Aan de Zuid-Chinese Zee grenzen vijf landen: China, Vietnam, Maleisië, Brunei en de Filipijnen. Het gebied is rijk aan olie en er zou gas in de grond zitten. Daarnaast wordt er van het gebied druk gebruik gemaakt van visserij. Alleen zijn er hier en daar weleens conflicten. In het VN-Zeerechtenverdrag staat dat elk land heeft recht op een gebied van 200 zeemijl uit hun kust. China claimt iets anders. China zegt dat zij historische rechten hebben over de zee en dat dat in 1947 is vastgelegd in het 9 streepjes gebied. Daarmee claimt het 90% van de Zuid-Chinese Zee. Dat betekent dat ze in elkaars zeegebied zitten. “Als je naar de kaart kijkt van de landen die grenzen aan de Zuid-Chinese Zee is het wel goed om te weten dat niet alleen China in andermans zeegebied zit. Zo zit Vietnam ook in het gebied van Maleisië en Maleisië weer in Brunei”, aldus Harm.

“Een belangrijk motief voor China is het territorium. China claimt dingen die historisch voor hen zijn. China zegt bijvoorbeeld: ‘wij vonden altijd als dat dat van ons was en nu claimen wij het ook.’ Andere landen laten het vaak toe ook wat China doet”, gaat Harm verder, “Dit komt door economische factoren en er spelen ook belangen bij. Je kan prima een goede economische relatie hebben met China, maar nog wel steeds een conflict hebben over de Zuid-Chinese Zee. Je kan heel erg China kritisch en argwanend in de gaten houden, maar tegelijkertijd ook snappen dat ze China ook nodig hebben voor investeringen. Het is een heel complex geheel. De landen willen niet dat ze in kamp A of kamp B komen te zitten, maar ze willen de risico’s afdekken en van twee walletjes eten.”

Floris Harm praat verder in de radio-uitzending over China zijn wereldvisie, luister het hieronder: