Ultimate frisbee, een sport die voor velen in Nederland nog onbekend terrein is. Maar onterecht, als je het mij vraagt. Het spel is overgewaaid uit Amerika, ontstaan als een variant op American football, en heeft in Europa populariteit gewonnen. In Nederland zetten clubs zich ook in om spelers op te leiden tot het hoogste niveau. Met mijn eigen clubteam, GRUT, draaien we ondertussen ook mee op wereldniveau en behaalden we in 2021 een trotse vijfde plek op het WK-clubs.
Sport op hoog niveau brengt altijd uitdagingen met zich mee, maar spelen in een gemixt team voegt daar nog wat extra dynamiek aan toe. Je denkt misschien aan tongen, en ja, dat klopt. Door de jaren heen heeft ons team meerdere koppels geteld, vijf om precies te zijn, of eigenlijk zes, als je het transferkoppel meetelt. Ik ben zelf ook slachtoffer geworden van een relatie binnen het team. Mijn toenmalige vriendje en ik hadden net twee maanden en daarna kwam hij door de WK-selectie heen van ons team. Hij heeft zijn plekje eerlijk verdient hoor, maar aan al het moois komt een eind. Na ongeveer twee jaar ging het uit. Op een zaterdag, drie dagen nadat het uitging, stonden we alweer samen op het veld tijdens de trainingen.
Huilen. Dat is wat er gebeurde. Maar alsof dat nog niet genoeg was, kwam het dieptepunt drie weken later tijdens een toernooi in Leek (dat ligt in Groningen). Voor het eerst in mijn tien jaar durende frisbeecarrière ben ik gestopt en weggegaan voordat ik een finale moest spelen. Vrijdag en zaterdag ging het nog wel, met slechts een kleine misser toen we op een spannend moment elkaars hand grepen. Maar op zaterdagavond bereikten we het dieptepunt. Een blond, Oostenrijks meisje, naar mijn mening per definitie een ontzettend stom wijf, stond opeens voor mijn neus met MIJN EX. Twee uur daarvoor had hij nog met tranen in zijn ogen bij mij gestaan omdat hij me zo erg miste. Als je ooit een gebroken hart hebt gehad, kun je je misschien iets voorstellen bij het gevoel. Ik voelde me kut.
Tot dat moment had ik nooit het gevoel gehad om te stoppen, maar vanaf dit moment dacht ik daar heel anders over. Topsporters stoppen niet alleen omdat ze niet meer kunnen, maar ook omdat hun mentale gezondheid zo slecht is dat ze gewoon blokkeren en weg willen. Mijn stop was gelukkig slechts voor één enkele finale, maar dat had ik nooit eerder gedacht. Mentale gezondheid blijkt maar weer zo belangrijk te zijn dat het er bij mij voor kon zorgen dat mijn lichaam gewoon niet meer werkte.
Afgelopen zomer hebben mijn ex en ik weer samen zeer succesvol meerdere toernooien voor zowel het Nederlands team als ons clubteam gespeeld. Het ging goed, maar het zal nooit wennen. Dit was klein hoofdstuk van mijn frisbee-soap.
Anne Minnaard, 22 jaar en studeert aan de School voor Journalistiek. Naast haar studie staat sport centraal in haar leven. Ze speelt op hoog niveau ultimate frisbee, schaatst en zeilt. Ook heeft Anne een liefde voor Friesland.
